unstable state

the time comes when i need to write 

it's the time

after telling Allah everything what I feel

i feel find something to write on it

for this time, i write in my blog.. (seems like kena private kan blog ni)

dalam hidup ni, kita selalu nak lari dengan laju.. bila kita dah nampak ke arah mana kita berlari, larian kita akan semakin laju.. saya pun macam tu.. erk, bukan lah saya berlari sepanjang masa.. kadang-kadang saya berlari, berjalan, merangkak.. in any means, saya tetap melangkah.. sebab saya tahu, saya nak Allah dan saya mesti berlari.. Allah, saya rindu Allah.. sobs ;(

tapi, dalam hidup ni, takde orang yang boleh bagi kepastian yang kita akan sentiasa melangkah.. satu hari, satu masa, satu saat, kita pasti akan berhenti seketika.. bukan sengaja berhenti.. tapi, kita berhenti kerana sesuatu yang menghalang kita untuk terus melangkah.. itulah saya for this moment.

saya tahu saya mesti buang semua benda yang menghalang saya daripada terus melangkah.. tapi, saya tak tahu apa yang menghalang saya (mixed feelings), dan saya tak tahu apa yang perlu dibuang untuk saya terus melangkah, melaju.. saya rasa saya teruk towards everyone.. sobs ;(

bila saya jatuh, saya mesti rindu sangat-sangat dekat umi ayah.. yang jauh di tanah suci

bila saya jatuh, saya mesti rindu sangat-sangat dekat orang Kak Y.. yang jauh di bumi maududi

bila saya jatuh, saya mesti rindu sangat-sangat dekat cik F.. yang jauh di bumi kanggaru

bila saya jatuh, saya mesti rindu sangat-sangat dekat cik N.. yang jauh di bumi anbiya'

sebab,

setiap kali saya jatuh,

Allah mesti hantar mereka untuk motivate saya..

Allah, Thank You.

Can u help me to find my way back, Allah?